 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...Патрапіць у парыжскую газэту,
пад вустрыцу зь лімонам прачытаць...
І просіцца да рыфмы цыгарэта,
вядома, з залачоным абадком
і прысмакам мэнтолу...
Цьху... Ніколі
табак і мяту ў водар не зьяднаць.
Тым больш бяз рыфмы прамаўляць жадаю.
І не куру.
Парыжская газэта,
абавязкова белы капялюш,
кавярні крэсла белае таксама,
і сіні-сіні на стале абрус
падкрэсьлівае тонкасьць філіжанкі.
А як жа кава? Кавы я ня п’ю,
але карціна вымагае кавы.
Хай гэта будзе вадкі шакалад,
гарачы і густы... Але самота –
самота – у Парыжы? Божа мой,
ці варта турбаваць тады ўяўленьне?
Насупраць – за сталом – вядома, Ён.
Чытае моўчкі... Курчыцца газэта
ў руках, што звыклі шанец свой лавіць
за дужае крыло ці за капыта –
якое ўжо аблічча прыме Ён.
Дыміцца кава. Шаргаціць газэта.
«Віншую. Ты ў зэніце».
І пайшоў,
як вустрыца, халодны і закрыты.
І плашч ягоны колеру пяску
мне нагадаў бязьлітасную пустку.
Ну што, дамроілася? На стале
мігціць у крышталёвым кубку сьвечка,
нібы на беларускія Дзяды.
Нябожчык ёсьць – гармонія памерла.
Скамечаны газэтны шар ляжыць
у сумачцы са скуры ведзьмака,
які мне нагадаў маю дарогу.
Нікому анічога не кажы,
я не вярнулася з парыжскае кавярні.
Калі ня верыш – пачытай газэты.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
